Konin - opis, położenie, historia

Konin - opis, położenie, historia

Konin to miasto na prawach powiatu w środkowej Polsce, we wschodniej części województwa wielkopolskiego, nad Wartą. Siedziba powiatu konińskiego ziemskiego. Pod względem liczby ludności jest trzecim (po Poznaniu i Kaliszu) miastem w województwie wielkopolskim.

Konin był początkowo osadą na wyspie na Warcie strzegącą brodu na szlaku między Kaliszem a Kruszwicą.
Dzieje Konina liczą już około 700 lat. Miasto zostało założone na obecnym miejscu w XIII wieku a prawa miejskie uzyskało przed 1293 r.

Miasteczko zostało zniszczone przez Krzyżaków w roku 1331, a następnie odbudowane na polecenie Kazimierza Wielkiego w latach 1333-1370. Wtedy to zostało otoczone murem i stało się siedzibą powiatu sądowego.

Brak wojen i najazdów spowodował rozwój gospodarczy miasta. Konin wizytowali polscy monarchowie, wśród nich byli: Kazimierz Wielki, Kazimierz Jagiellończyk, Władysław Jagiełło. Pomyślny rozwój miasta przerwany został w pierwszej połowie XVII w. wtedy to nadeszła seria klęsk: epidemia (1628-1631), seria pożarów oraz okupacja i złupienie miasta przez Szwedów (1655 rok).

W czasie zaborów, Konin początkowo znajdował się w zaborze Pruskim, a następnie, po upadku Księstwa Warszawskiego, w Królestwie Kongresowym.

Po odzyskaniu niepodległości kraju w roku 1918 Konin był niewielkim miasteczkiem położonym na uboczu uczęszczanych szlaków komunikacyjnych. Ożywienie gospodarcze przyniosła budowa linii kolejowej Poznań-Kutno oraz kanału Warta-Gopło (lata 20-te).

Po II Wojnie miasto bardzo się rozwinęło ludnościowo i obszarowo, a miało to związek z odkryciem w okolicy złóż węgla brunatnego i powstaniem kopalń, elektrowni oraz huty aluminium.

Od 1975 r. Konin został stolicą województwa, a zarazem ważnym centrum administracyjnym i ośrodkiem dynamicznie kształtującego się życia politycznego i społecznego dla całego obszaru wschodniej Wielkopolski.