Łódź - opis, położenie, historia

Łódź - opis, położenie, historia

Łódź - miasto wojewódzkie w środkowej Polsce, położone na Wysoczyźnie Łódzkiej. Stolica województwa łódzkiego. Leży na wysokości od 162 m n.p.m. (dolina Neru) do 278 m n.p.m. (w obrębie dawnej wsi Stare Moskule). Teren zamknięty granicami administracyjnymi miasta opada w kierunku z północnego-wschodu na południowy-zachód, zgodnie z nachyleniem zachodniego stoku Garbu Łódzkiego. Przez Łódź przepływa 18 większych lub mniejszych rzek i strumieni.

Łódź to drugie pod względem liczby ludności miasto w Polsce i czwarte miasto pod względem powierzchni.

Do końca XVII w. Łódź rozwijała się jako małe miasteczko rolnicze, będące własnością biskupstwa włocławskiego. Staje się ona wtedy lokalnym ośrodkiem handlowym oraz rzemieślniczym (mieściło się tu osiem młynów oraz warsztaty kołodziejów, bednarzy, szewców, cieśli i rzeźników).

Okres najazdów szwedzkich w połowie XVIII w. doprowadza do upadku i częściowego wyludnienia. Po II rozbiorze Polski w 1793 r. Łódź trafia do w zaboru pruskiego.

Upadek Powstania Listopadowego przyniósł bariery celne i pewną stagnację. Jednak kolejną koniunkturę napędzają w drugiej połowie XIX wieku rozwój rynku wewnętrznego, otwarcie w 1866 r. linii kolejowej do Koluszek na trasie kolei Warszawsko-Wiedeńskiej, napływ taniej siły roboczej. Łódź stała się miejscem wielkich szans, głównie dla Polaków, Niemców, Żydów i Rosjan.